یادداشت‌ها

شأن شهروندی و داشتن حقوق و خویش مسئول‌انگاری در حیات مدنی، می‌تواند برای آرامش درون و معناداری در زندگی بسیار مؤثر باشد. در جوامع امروزی، زندگی در قالب کلانشهرهایی جریان دارد که هم محدودیت‌ها و هم فرصت‌هایی را برای افراد ایجاد کرده‌اند و با وجود ارتباطات متکثر افراد در محیط‌های شهری، افراد دیگر حتی در سطح خانواده یا محله هم تعلق‌خاطر ذهنی و عینی ندارند.

زبان و سلطه[۱] حمید نوحی: مدت‌ها بود از مشاهده انواع نمودهای روابط نابرابر میان انسان‌ها رنج می‌بردم. در روابط روزمره شاید نمود نابرابری بیش از هر چیز در زبان روزمره یا فرهنگ زبانی بارز و ملموس است. موضوع زبان و بازتولید قدرت (بخوانید نابرابری) در علوم انسانی، فلسفه و هنر …

برابر اطلاعات موجود تا دهه پنجاه تقاضا برای مهاجرت به ایران با هدف کار و اقامت زیاد بود به طوری که طبق آمار در سال ۱۳۵۰ بیش از ۳۵۰ هزار نفر از کشورهای مختلف در ایران اشتغال به کار و اقامت داشتند اما از دهه شصت و به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، روند مهاجر پذیری به مهاجر فرستی تغییر یافته و همچنان با شیب نسبتاً تند ادامه دارد.

افرا در مصاحبه با ۵۰ موسسه نیکوکاری و سازمان های مردم نهاد در تابستان امسال، علاوه بر بررسی سطح زیرساخت های فناوری اطلاعات موسسات نیکوکاری، با مهمترین چالش های موسسات در قبل و بعد از شیوع کرونا نیز آشنا شد.

مرور روند سیاست‌گذاری اقتصادی در ایران در بیش از دو دهه‌ی اخیر نشان‌‌دهنده‌ی غلبه‌ی یک الگوی فکری خاص بر سیاست‌گذاری کلان‌اقتصادی و سیاست‌های اصلی طراحی و اجراشده برای اصلاحات اقتصادی در ایران است. الگویی که در طراحی راهبردهای اصلاحی اولویت نخست را به اصلاحات قیمتی می‌دهد و برای اصلاحات نهادی چنین تقدمی قائل نیست

شما با بررسی ۴۰ سال اخیر می بینید ما قانون گذاری پراکنده و گسیخته ای داشته ایم چون مدل نداریم. این اجزای ماشین به هم نمی خورد. برای همین این ماشین کار نمی کند. ما در آستانه انقلاب از لحاظ نهادی یک شاسی پیکان داشتیم یکی آمد گفت باید درونگر باشیم یک چرخ گاری را به جای چرخ پیکان گذاشتیم. یکی دیگر گفت باید عدالت محور باشیم، چرخ تراکتور را با یکی از چرخ های این ماشین عوض کردیم. یکی دیگر آمد گفت باید برون زا باشیم و یک چرخ پورشه جایگزین یکی از چرخ های این ماشین شد. لذا این ماشین کار نمی کند و با یک تحریم از حرکت ایستاد.

به عنوان کارشناس حوزه روستا و عشایر و کسی که بیش از یک دهه مستقیما در خدمت این چشمه های زلال جهان هستی- عشایر و روستاییان- بودم، گمان می کنم پاسخ معقولی نمی شود داد وقتی دلیل هجرت روستایی را به شهر پرسیده می شود، می گوید: به مقدار دو ساعت آب، باغ و زمین زراعی دارم که دو سه سال پیش بهای آن مبلغ ۵۵ میلیون برابر قیمت یک خودرو JAC چینی یا ساندرو بود اما امروز بهای آن خودرو بیش از چهارصد میلیون تومان و آب و اراضی ام کمتر از نصف مبلغ فوق است.

برآوردها نشان می‌دهد که ساختن یک شهر ۵۰۰ هزار نفری مجهز در خور پایتخت ایران، به ۳۰۰ میلیارد دلار نیاز دارد، یعنی سه برابر کل تشکیل سرمایه یا صادرات (نفتی و غیرنفتی) ایران در اوج آن در دوران غیرتحریم

پرسش اینجاست که چه اتفاقی افتاد، انقلابی که شعارش سیادت مستضعفین بود، الان در وضعیتی قرار دارد که تقریباً بنا به برخی آمارها با ۱۹ میلیون حاشیه نشین روبرو هستیم؟... یکی از دلایل آن نوع نگاهی است که به سیاست توسعه‌ای داریم، در واقع توسعه ناپایدار یکی از عوامل همین فاصله طبقاتی است، که در جامعه وجود دارد. از آن موقعی که در دوره مرحوم رفسنجانی سنگ بنای توسعه اقتصادی گذاشته شد، تا امروز تمام نگاه‌ها به سیاست اقتصادی، توسعه ناپایدار است. تا این زمان هیچ ملاحظه‌ای و توجهی و اهتمامی به توسعه پایدار نشده است.

حکومت اصرار بر «ناخوانا» ماندن دارد، چرا که داده‌های واقعی درباره تعداد پیروان هر دین و مذهب، می‌تواند ناعادلانه بودن تقسیم و تسهیم قدرت را نشان دهد و در نتیجه، به شعله‌ور شدن جنگ و نزاع میان طوائف گوناگون بینجامد. کنفرانس طائف که به‌منظور پایان دادن به بیش از دو دهه جنگ داخلی برگزار و به امضاء توافقنامه میان طرف‌های درگیر و خاتمه جنگ منتهی شد نیز به‌واسطه اعمال تغییراتی اندک در سهم سیاسی هر جامعه فرهنگی از قدرت، در بنیان حکومت تحولی به‌وجود نیاورد.