کتاب «راهبردهای توسعه بومآورد و آموزههای توسعه پایدار» اثر اینیاس زاکس و بنیامی لیزان با ترجمه ترجمه حمید نوحی منتشر شد.
واژه «توسعه بومآورد» از سال ۱۹۷۲ به بعد در فرایند رشد و تکامل مضامین و مفاهیم خود با سرعت زیادی در ادبیات توسعه رایج شد.
هدف این نظریه که هم گرایشات بومپرستانه افراطی و رویایی، و هم اقتصاد سالاری غیرانسانی را به طور یکسان طرد میکند، و در عین حال خواهان همبستگی افقی (در زمان موجود) با نسلهای حاضر و همبستگی عمودی با نسلهای آینده است، عبارت است از هماهنگ کردن اهداف اجتماعی-اقتصادی با شرایط و اقتضائات سرزمینی و بومی.
عملی شدن این رویکرد مستلزم تجدید نظر اساسی و همزمان در سبک زندگی و نوع مصرف، اسلوبهای فنی رایح و تقلیدی، روشهای غیر خردمندانه کاربرد منابع، انرژی و فضاء و بالاخره تجدید نظر در ساهتارهای تشکیلاتی و اجرایی است.