برگزیده‌ها

بازآفرینی شهری که در واقع بازگشت به رویکرد برنامه سوم (حذف سیاست اجتماعی) در برنامه ششم توسعه بود، زیر پرده شعارهای دهان‌پرکن، بار دیگر یارانه‌های مسکن را به بورژوازی مستغلات رانتی سپرد که به آن نام «توسعه‌گر» اعطا شده بود! این دست بی‌تدبیری‌ها، ناآرامی‌های شهری سال‌های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۸ را در پی داشت.

شأن شهروندی و داشتن حقوق و خویش مسئول‌انگاری در حیات مدنی، می‌تواند برای آرامش درون و معناداری در زندگی بسیار مؤثر باشد. در جوامع امروزی، زندگی در قالب کلانشهرهایی جریان دارد که هم محدودیت‌ها و هم فرصت‌هایی را برای افراد ایجاد کرده‌اند و با وجود ارتباطات متکثر افراد در محیط‌های شهری، افراد دیگر حتی در سطح خانواده یا محله هم تعلق‌خاطر ذهنی و عینی ندارند.

پروژه جدید از ۱۹۹۱، یا همان سال فروپاشی اتحاد شوروی آغاز شد. اریک برای بحث درباره آرمان‎شهر واقعی، یعنی نه نظرورزی درباره جهانی آرمانی، بلکه بدیل‎هایی واقعی که بتوان در جهان واقعا موجود بدان رسید، یک سلسله‌ همایش‌ برگزار کرد.

زبان و سلطه[۱] حمید نوحی: مدت‌ها بود از مشاهده انواع نمودهای روابط نابرابر میان انسان‌ها رنج می‌بردم. در روابط روزمره شاید نمود نابرابری بیش از هر چیز در زبان روزمره یا فرهنگ زبانی بارز و ملموس است. موضوع زبان و بازتولید قدرت (بخوانید نابرابری) در علوم انسانی، فلسفه و هنر …

علی رغــم این کــه کلیــت مقــالات، روایــت یــک ســده کشــمکش اســت امــا دو تفــاوت اصلــی بــا بیش‌تــر پژوهش‌هــای انجــام شــده در ایــن رابطــه دارد

بررسی نسبت اسلام و دولت مدرن و به طور کلی، مسئله حکمرانی در ادبیات الهیاتی اسلام، از دیرباز تاکنون موضوع نظریه­پردازی­های مختلفی بوده است. یکی از مهمترین نظریاتی که در این زمینه ارایه شده، «انگاره دولت مدرن» است که توسط پروفسور وائل­بن­حلّاق در روزگار معاصر مطرح شده است؛ حلّاق قائل به تعارض هر خوانشی از دولت مدرن با هر برداشتی از اسلام است. از نظر وی، نظام اخلاقی دولت مدرن، با نظام اخلاقی و هنجاری حکمرانی اسلامی در تعارض کامل است.

برابر اطلاعات موجود تا دهه پنجاه تقاضا برای مهاجرت به ایران با هدف کار و اقامت زیاد بود به طوری که طبق آمار در سال ۱۳۵۰ بیش از ۳۵۰ هزار نفر از کشورهای مختلف در ایران اشتغال به کار و اقامت داشتند اما از دهه شصت و به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، روند مهاجر پذیری به مهاجر فرستی تغییر یافته و همچنان با شیب نسبتاً تند ادامه دارد.

مرور روند سیاست‌گذاری اقتصادی در ایران در بیش از دو دهه‌ی اخیر نشان‌‌دهنده‌ی غلبه‌ی یک الگوی فکری خاص بر سیاست‌گذاری کلان‌اقتصادی و سیاست‌های اصلی طراحی و اجراشده برای اصلاحات اقتصادی در ایران است. الگویی که در طراحی راهبردهای اصلاحی اولویت نخست را به اصلاحات قیمتی می‌دهد و برای اصلاحات نهادی چنین تقدمی قائل نیست

شما با بررسی ۴۰ سال اخیر می بینید ما قانون گذاری پراکنده و گسیخته ای داشته ایم چون مدل نداریم. این اجزای ماشین به هم نمی خورد. برای همین این ماشین کار نمی کند. ما در آستانه انقلاب از لحاظ نهادی یک شاسی پیکان داشتیم یکی آمد گفت باید درونگر باشیم یک چرخ گاری را به جای چرخ پیکان گذاشتیم. یکی دیگر گفت باید عدالت محور باشیم، چرخ تراکتور را با یکی از چرخ های این ماشین عوض کردیم. یکی دیگر آمد گفت باید برون زا باشیم و یک چرخ پورشه جایگزین یکی از چرخ های این ماشین شد. لذا این ماشین کار نمی کند و با یک تحریم از حرکت ایستاد.

پرسش اینجاست که چه اتفاقی افتاد، انقلابی که شعارش سیادت مستضعفین بود، الان در وضعیتی قرار دارد که تقریباً بنا به برخی آمارها با ۱۹ میلیون حاشیه نشین روبرو هستیم؟... یکی از دلایل آن نوع نگاهی است که به سیاست توسعه‌ای داریم، در واقع توسعه ناپایدار یکی از عوامل همین فاصله طبقاتی است، که در جامعه وجود دارد. از آن موقعی که در دوره مرحوم رفسنجانی سنگ بنای توسعه اقتصادی گذاشته شد، تا امروز تمام نگاه‌ها به سیاست اقتصادی، توسعه ناپایدار است. تا این زمان هیچ ملاحظه‌ای و توجهی و اهتمامی به توسعه پایدار نشده است.